17 Şubat 2024 Cumartesi

Ağaç Ev Sohbetleri - #234 / Doğru Söylemek İnsan İlişkilerinde Önemli mi?


Ağaç Ev Sohbetleri - #234 / Alışveriş Merkezleri mi Mahalle mi?

Sevgili Deep’in organize ettiği Ağaç Ev Sohbetleri 234. Sayısına gelmiş bulunuyoruz. Şu anda sosyal deney yapıyorum. Bence bu giriş kısmını kimse okumuyor, okuyan varsa “ben okuyorum” desin…

"Daima doğruyu söylemek insan ilişkilerinde en önemli faktör müdür?”

Cevap veriyorum; evet daima doğruyu söylemek, insan ilişkilerinde en önemli faktördür. Çünkü insanlar daima doğruyu söylerlerse ortada ilişki falan kalmaz! Hatta diyorum ki yalan söylemek, hayatın en temel unsurlarından biridir. Herkes doğru söyleseydi, yaşamın devamlılığı tehlikeye girerdi!

Haydiii, ne oluyor diyorsunuz ama şimdi eğri oturup doğru konuşalım; silkelenip bir hayatımıza bakalım.  Elbette ben de temel ahlaki değerlerle yetiştirilmiş birisi olarak “Doğruyu söylemek, dürüstlük çok önemli” romantizmine kapılmak isterdim ama maalesef mantığım buna izin vermiyor. Aslında yazıya başlarken doğruculuğu övme niyetindeydim; ama daha ilk kelimeyi yazarken hükmedemediğim düşüncelerim ve onların yönlendirdiği parmaklarım beni aşağıdaki karalamalara götürdü. Ah her şeye muhalefet eden aykırı bilinçaltım! Evet itiraf ediyorum;

“Yalan söylenmeseydi; dünya distopik bir çöle dönerdi!”

Şöyle bir düşünelim; neler olurdu neler, maydanozlu köfteler… Eğer yalanlar olmasaydı  bir kere herkes kanlı bıçaklı olur, aileler yıkılır, insanlar hapislerde sürüm sürüm sürünürdü. İş yerlerinin müşterisi kalmaz; elemanlar patrona küfreder, patron elemanlara nefretini kusardı. Üst komşu alt komşunun kafasına kızgın yağ döker, dökmese de bunun hayalini kurduğunu “dürüstçe” anlatır ve dökmüş kadar olurdu! Muhtemelen kardeşler kardeş olmaktan vazgeçerdi. Hatta İngiliz Milletler Topluluğu dağılırdı! Demokrasinin olmadığı ülkelerin başkanları, yanlarında kim varsa- çocukları dahil- onların kendi tahtında gözleri olduğunu haykırır, hepsini katran çukurlarına atmak istediklerini söylerdi


Bunlar daha bir şey mi, eli artırıyorum; diyorum ki yalan söylemek diye bir şey olmasaydı, seçimler falan da olmazdı; saraylar, parlamentolar yıkılırdı muhtemelen! Ekmeklerini taşı sıkarak değil, yalan atarak kazanan politikacılar işsiz kalırdı! Sadece onlar mı? Çoğu meslek yok olurdu. Mesela ajanlar! Yalan söylemedikleri için ajanlık yapamazlardı! Avukatlar hiçbir davayı kazanamazdı; çünkü hep doğru söylemenin adalet getirmediğini öyle iyi biliyorlar ki!

Yalan söylenmediğinde anneler, hiçbir şeyi doğru dürüst anlayamayan şapşal çocuklarını “Ah benim prensim, zeka küpüm” diye sevmek yerine “Bir şeyi de bir kere de anla, salak oğlum” diyecekleri için çocuklar zaten aptal olduklarını bilerek büyürlerdi. O kafayla da bir yerlere gelmeleri imkansız olurdu. Yaptığı lezzetsiz yemeklere “Çok güzel olmuş, ellerine sağlık” denilmeyen anneler, yemek yapmaktan vazgeçer, böylece de “ Anne keki, anne dolması, anne kahvaltısı” diye kakalanan- pardon pazarlanan- yemek sektörü daha başlamadan hayal kırıklığı ile yok olurdu.

“Bu saate kadar neredeydin kocacım?” diyen kadınlara “Toplantım uzadı karıcım!” diye yalan cevap vermeyip “dürüstçe” “Bizim ofiste Beril var ya, işte o Beril yani taş Beril, işte O’nunla bir iki kadeh içmeye gittik” diyen erkekler yüzünden herhalde aile kurumu hafiften sallantıya uğrardı. En çok da günümüzde bu durumdaki erkeklerden duyarsınız “İnsan ilişkilerinde doğruyu söylemek çok önemlidir, ben asla yalan söylemem!” safsatasını!

Yani yazdıkça yazasım geliyor, burada yüzlerce örnek verebilirim size. Meğer ne kadar çok yalan varmış hayatımızda! Birçok örneğin yanında saçlarının rengini beğenmese de karısına “Harika olmuş” diyen erkeklerin söylediği yalanlar elbette masum kalır.

Yalan söylenmemiş olsa diplomasi kurumu çökerdi! Nedir diplomasi? Uluslararası platformlarda devlet temsilcilerinin siyasi ve hukuki temelde yazılı ve sözlü kurulan iletişimleri ve anlaşmaları. Düşünsenize, kalkıyor Çinli bürokrat “Siz Amerikalılar zaten salak şişko beyinlersiniz!” diyor; skandala gel! İyi de adamın kafasının içinde bu düşünce var, e yalan söylemek de ayıp bir şey; niye demesin ki Amerikalıya “Sen salaksın” diye! Ne oldu? Yalan söylemedik ama üçüncü dünya savaşı çıktı! Canımız sağ olsun, en azından dürüsttük diye kendilerini mi avutacaklar!

Bütün bu karmaşık politik süreçleri falan bir kenara bırakalım ve kendi küçük dünyalarımızı bir gözden geçirelim isterseniz! Bırakın en yakınlarımızı, kendimize bile onlarca yalan söylüyoruz, nasıl doğrucu Davutluktan bahsedelim şimdi? Mesela hangimiz aynanın karşısına geçip yanlarımızdan pörtleyen simitlerimizi ya da göz kenarlarımızda beliren kırışıkları görmezden gelip “Çok güzelim ve de acayip genç görünüyorum” demiyoruz ki! Demeyenler varsa da onlar zaten depresyonun dibine inecekleri için, kendilerine yalan söylemeyi öğretsin diye mutlaka psikolog kapısını tez zamanda aşındıracaklardır! Üzgünüm dost, acı ama "doğru" söyler!

Bütün bunları yazdım diye “E biz sana nasıl güvenelim, bu kadar yalanı savunuyorsun, demek ki sen yalancısın” diyebilirsiniz elbette. Evet yeri geldiğinde yalan söylemek zorunda kaldığımı söylemekten çekinmeyecek kadar doğrucuyum dostlarım benim! 

Yalanın en büyüğünü kendime söylüyorum yıllardır:

“Başarabilirsin, sen yapabilirsin!” diyorum her düştüğümde; işe de yarıyor biliyor musunuz? Çünkü bal gibi de yapamayacağını bile bile “yapabilirsin!” yalanına öyle tutunuyor ki insan; yalanlar en sonunda gerçek bile olabiliyor!

Yani demem o ki; bir yalanı kırk kere söylüyorsun kendi kendine, sonra bir de bakıyorsun ki hayalini kurduğun yalanlar gerçek oluvermiş! Bu da olayın açılım gerektiren başka bir boyutu olarak burada yazılı kalsın.

Evet, son söz olarak diyorum ki,

“Daima doğruyu söylemek, insan ilişkilerinde en önemli faktördür, çünkü insanı dibe çeker...”

Alın size paradoks:

 O kadar dürüstüm ki, gerektiğinde yalan söylemekten çekinmediğimi  dürüstçe itiraf ediyorum sevgili dostlarım.

Kalın sağlıcakla ve sevgiyle,

Kalın sağlıcakla ve sevgiyle,

 


15 yorum:

  1. :) ben okuyorum hayır ben okuyorum hayır ben hayır ben ben de :) girişte yalan söylemişsin ağaç ev konusundaaa hihihi :) yalan söylediğini itiraf edecek kadar dürüst olman ne güzel bir meziyet :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Deep süpersin :)) Hemen yakaladın, senden kaçar mı :) Yalan makinesi gibi değilim elbette, ama hayatımı idame ettirmek için, ne bileyim insanlara bir şeyleri anlatmaktan yorulduğum için, ya da sadece doğruyu söylemek zarar vereceği için susma kararı... Yaa herkes kadar söylüyorum işte , yalan mı :))

      Sil
    2. Bu arada o ilk cümle eski yazıdan kopya kalmış, senin esprinle bütünleşti, silmiyorum :)))

      Sil
  2. O kadar emin olmayınız, kimse okumaz denen yeri ben de okudum.:) Yazı enfesti yine, içerikte itiraz edebileceğim yerler vardı ama beni hariç tuttuğundan emin olduğum için dokunmak gereği duymadım:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tebrikler, gerçekten okunmaz diye düşünüyordum, yanıldım; ikide iki oldu :)) Gülümseten yorumunuz için teşekkür ederim :) Yazıyı biraz egzajere etmiş olabilirim; hatta "yalan güzellemesi" yaptığımı söyleyenler bile çıkabilir. Hayat böyle bir şey, bugün de böyle oldu, ne diyelim :)
      Evet sizlere yalan yok, neysem oyum, yani kendimi yalan hissettiğimde aynen olduğum gibi aktarıyorum; bu durumda doğrucu mu oluyorum :)) Şaka şaka :) çok sevgiler 🥰🌺

      Sil
  3. Sosyal deneyinizi gururla geçtim galiba. " Ben okuyorum. " :)
    Bir de aynayla konuşmayan ben, psikolog kapısına tez zamanda gitsem iyi olacak sanırım. :)
    Yalan üzerine yazılmış doğruculuk tezine geçecek muhteşem bir yazı olmuş. Can-ı gönülden tebrik ediyorum sizi. Aklınıza sağlık olsun. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar

    1. Evet, bu gidişle sosyal deneyi yapan olarak ben sınıfta kalacağım sanırım 😊 Psikoloğa gerek yok, aynaya bakıp kendine yalan söyleyince her şey halloluyor bence 😊
      Başta da belirttiğim gibi bu yazıyı yazmaya başlayınca böyle bir şey çıkacağını hiç tahmin etmiyordum açıkçası 😊 Klavye yazdı, ben yazmadım dermişim 😊
      Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için, sevgiler 🌺🥰

      Sil
  4. Yalansız dünya koca bir yalan yani :)

    YanıtlaSil
  5. Yazınızın giriş kısmını ben okumuyorum, bu yüzden yorumumda "ben okuyorum" diyemeyeceğim:) Yalan söylemek zorunda kaldığımız zaman susma hakkımızı kullanmak dürüstlük açısından alternatif bir yol olabilir. Bununla birlikte muhatabımız illâ bir şey söylememiz konusunda ısrarcı olursa, gerçekleri bir tokat gibi yüzüne yapıştırmak zorunda kalabiliriz ki o zaman belirttiğiniz üzere ortada ilişki diye bir şey kalmaz hatta hayatın devamı tehlikeye girebilir. Ne yapmak lazım? İnsanlara doğru söyletmek için fazla ısrar etmemek gerek:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet anladım, okumuyorsunuz :)) Yalan söylemek yerine susmak benim de çok tercih ettiğim bir alternatiftir. Bence de doğru konusunda çok ısrarcı olmamak gerekir. Aslında insanın içindeki sezgiler zaten yalanı doğruyu ayırabiliyor. Ben bu yazıyı biraz egzajere ettim evet, yalanı savunuyormuş pozisyonuna düşme riskini de göze aldım üstelik. Şöyle bir başımı kaldırdığımda gördüğüm yalanlar beni buna mecbur etti. Aile kurumu, eğitim sistemi, yönetim sistemi, her şey yalana mecbur etmek üzerine kurgulanmış sanki. İş yerleri despottur, izin almak için yalan söylenir, okullar çocukları ödeve boğar, elbette önceki akşam elektrikler kesilir, kız erkek arkadaşlığı kabul edilmez, ve kızlar genelde Merve'ye ödev yapmaya giderler :)) Yani Sevgili Kaystros, ya bu düzeni değiştirmek için adım atmak ya da ünlü bir bilim adamının dediği gibi ( bu da mı yalan) "yalanla birlikte yaşamayı öğrenmek ve uyanık olmak lazım" :)) Sevgiler 🥰🌺

      Sil