Tiflis Gezi Hikayem #7-Parklar, Rustavelli Caddesi, Yine Parklar ve Yağmur

Sevgili Günlük,

Araya Hintliler konusu girince rotayı dağıttık biraz, hadi gel toplayalım. Beşinci bölümde en son börekçi abladan yarı aç yarı tok çıkmıştık. İstikamet Özgürlük Meydanı olsun o zaman.

 Meydana bir taraftan platformlar ve dev ekranlar kuruyorlar, bir taraftan da tank top bir sürü yeşil renkli askeri araç getirmişler. Yarın 26 Mayıs Bağımsızlık Günü kutlanacak. Bizdeki karşılığı Bağdat Caddesi denebilecek Rustavelli Caddesi’ni de trafiğe kapatmışlar. Çok kapsamlı hazırlık var. Yaklaşık bir buçut kilometrelik caddenin tamamına standlar koyuyorlar. 

Trafik de olmayınca caddede gezmesi gerçekten de harika. Bu da bizim şansımız. Yol kenarındaki çok geniş kaldırımda herkes gezintiye çıkmış. Normalde böyle bir caddede insan uğultusu beklenir değil mi… Hayır, işte bu caddede hiç gürültü yok. Ben zaten bırakın bağıra bağıra konuşanı, sokakta eline cep telefonu alan insan da pek görmedim. Cadde sessiz ve şahane. Asırlık ağaçların altında oturacak çok sayıda bank… O kadar keyifli ki her şey…

Rustavelli’de Bir Kilise

Yürürken sol tarafta bir kilise görüyoruz. Adını bilmiyorum, zaten yürürken devasa kirli sarı kiliseyi görürsünüz. İçeride ayin var şansımıza ve papazın sesi dışarıya çok hoş yansıyor. Kilisenin geniş avlusunda oturup biraz dinlenmek istiyorum.

Sonra içeriye giriyoruz. İçeriye girerken montumun kapüşonunu başıma örtüyorum, çünkü bütün kadınların başında tülden bir örtü var. Sıkı sıkı bağlamıyorlar, sanırım saygı gereği bir ritüel bu. İçerisi kalabalık. Kırmızı kadifeden uzun giysileri olan rahipler ortada dolanıyor. Göze çarpan bir devinim var. Kimileri mum yakıyor, kimileri ikonların önünde istavroz çıkarıyor. Sesi güzel olanlar koro halinde kulağa hoş gelen bir ilahi söylüyor, isteyen kalıyor, isteyen dışarıya çıkıyor. Düzen yok ama rahatlık var. Bütün bunları izlemek hoşuma gidiyor.

Çıkıyoruz dışarıya. Bütün gezi boyunca internetsiz yol göstericimiz olan maps.me’ye bakınca yan tarafta park olduğunu fark ediyoruz.

Parklar, Parklar ve Yine Parklar

“Tiflis’de en sevdiğin şey neydi?” diye sorsalar hiç düşünmeden “parklar” yanıtını verirdim. Bu şehirde çok park var ve hepsi gerçekten de muhteşem.

Bizdeki Özgürlük Parkı falan gerçekten hikâye. Asırlık ağaçlar göğü kapatırcasına ulu. Kuş sesleri, yeşilin bin bir tonu… Çok eskiden kaldığı belli olan ferforjeden zarif çöp tenekeleri, süslemeli banklar… Çocuklar için ayrılmış alanda ambiyansla uyumlu tahtadan oyuncaklar. Ve belki inanmayacaksınız ama parkta insan sesi yok. Çocuklar bile sessiz sessiz sallanıyor. “Canberrrk, annecim düşersinnn” diye bağıran kadın sesleri ve “Annee yaaa, bana ne bana neee!” diye etrafı domine ederek ağlayan çocuklar da yok evet… Kaç parkta gördüysem çocuk, cidden bu sesler yok. Arada belki sallanan çocukların neşeli kahkahaları duyuluyor o kadar…Etrafta büfe, yiyecek içecek falan da yok… Kuş seslerini dinleyerek yürüyorsun, ya da bir banka uzanıp doğanın muhteşem dinginliğini içine çekiyorsun. Araya serpiştirilen şahane heykeller, gözünü okşuyor. Eğer şanslıysan yeni sulanmış çimen kokusu eşlikçin oluyor…

Bugünkü aklım olsa, evi Old Town’dan değil, daha güzel bakımlı olan Rustavelli’ye ve parklara yakın bir yerden tutardım. Bu şehirde bütün günümü ve hatta bütün tatilimi parklarda arınarak ve huzur içinde geçirebilirmişim…

O parktan çıkıp az yürüyünce adı başka olan başka bir parka giriyoruz. Seramiklerle süslü bir havuz, devasa ama oymalarıyla süslemeleriyle son derece şık bir fıskiye bizi karşılıyor. Yine heykeller, yine ulu ağaçlar…

Tiflis’te bir tane bile müze gezemediysem, - ki Kitap Müzesi’ni görmeyi istedim- sorumlusu bu insanın aklını başından alan, zamanı unutturan parklardır…

Yıllar sonra bile Tiflis dendiğinde bu ağaçların güzelliğini ve bende yarattığı hisleri unutmayacağım…

Yağmur

Akşam beş altı gibi parktan çıkarken hafiften yağmur başlıyor. Sonra hızlanıyor. Elimizde sevgili ev sahibimizin bu durumları bildiği için eve bıraktığı büyük siyah şemsiye, ayağımda seyahate çıkarken son anda sezgisel olarak giydiğim su geçirmez botlar ve su geçirmez soft shell montum olmasaydı gezi kesin çileye dönerdi. Allahtan oldum olası “hava durumu” haberlerine meraklıyım ve bu nedenle yola tedarikli çıktım.

Tiflis’in iklimi için “nemli subtropikal iklim” deniyor. Yani tropikal kuşağa yakın bir yerde. O yüzden nemli ve yazın da çok sıcak oluyormuş. Mayıs sonu olmasına rağmen mont ve bot ile gezdik hep ve tam döneceğimiz gün öyle bir sıcak vardı ki, anladım  "yazın Tiflis sıcağı çok fena olur” diyenleri…

Mayıs sonuydu ama serin ve bulutluydu genelde. Ne zaman yağmur yağacağı gerçekten de belli olmuyor bu şehirde. Bir bulut geliyor, saatlerce döküveriyor içini, sonrası birden aydınlık...

Eve gelene kadar öyle bir ıslanmışım ki… Sokaklar da enteresan. Özellikle bizim evin olduğu Old Town’da… Evlerden dışarıya abartmıyorum bir metre genişliğinde borular sarkıyor ve çatıda biriken yağmur “foşş” diye o borulardan kaldırımda yürüyen insanların üzerine boşalabiliyor. Zaten Old Town’da kaldırım var mı yok mu o da belli değil ya, giderseniz ne demek istediğimi anlarsınız.

19052 adım atmışım bugün. Evet insanlık için, hele ki spora alışkın insanlık için hiçbir şey olmayabilir ama benim için gerçekten çok fazla. Yorgunluktan her yerim ağrıyor, ama asla pişman değilim…

Evde İlk Yemek

Ve beklenen an geldi! Evet yağmurdan Carrefour’a yine uğrayamadık ama “Spar” denilen ve simgesi yeşil ağaç olan marketler burada çok yaygın. Neredeyse her caddede bir tane mutlaka gördüm. Bizdeki üç harfliler gibi… Makarna, domates, yumurta, zeytin, şaşırtıcı derecede ev yoğurdu gibi lezzetli olan yoğurt, zeytinyağı olmadığı için mecburen ayçiçek yağı, ekmek, su ve bira alıp eve giriyoruz. Gürcistan’da çeşmelerden su içiliyor diyorlar ama ne olur ne olmaz diyerek şişe sularından vazgeçmiyoruz.

Oh be, dünya varmış. Üçüncü akşam nihayet evde yiyeceğimiz oluyor. Evde yapılan makarna ve yanındaki yoğurt o kadar lezzetli geliyor ki… Yağmur devam ederken akşamı evde geçirmenin dinginliği güzel geliyor bünyeye. Üstelik yerel biralar gayet ekonomik ve lezzetli…

Şöyle doğru dürüst bir Kafkas müziği ve mümkünse dansları eşliğinde Gürcü şarabı yudumlama arzum var ama bakalım denk gelebilecek miyim?

DEVAM EDECEK….

Tiflis yazılarının tamamı  burada