O Havuç Var Ya O Havuç!

18 Aralık geldi. Normalde yılın bu zamanında ben çoktan didik didik arayıp, bulabildiğim en simli, en kar manzaralı kartpostallarımı almış, son yıllarda kendi kendime ritüel haline getirdiğim yılbaşı tebriklerini yazmış ve hatta postalamıştım. Bu sene yapamadım, çünkü içimden gelmedi.

Ne mi oldu, bırakın yeni yıl heyecanını; içimdeki umudu, yaşama sevincini bile öldürdüler. Niye mi böyle oldu, nasıl anlatsam, inanır mısınız bilemem ama, özet geçeyim.

Bir havuç sebep oldu bütün bunlara!

Evet, her şey bir havucun intihar etmesiyle başladı. Nasıl mı? Toprağa ters gömdü kendini. Hoop, gitti.

Meğer bu havuç var ya bu havuç! Cezerye mafyasına kendini pazarlayıp almış mı önden çekleri! Bu da yetmezmiş gibi bütün kabzımallardan para da toplamış mı! Bir de gidip o çekleri tefecilere kırdırınca, al sana evlere şenlik havuçlu karnabahar yemeği! Daha kar yağmadan, kardan adamların burunları için kendini milyon kilo göstermiş ve düş satan masalcılara pazarlayıp toplamış paraları. Daha neler neler. Saça sürülen havuç suyu, saçları ömür boyu “havuç kafa” yapıyor diye Çocuklar Duymasın dizisinin senaristinden bile telif parası alıp marka tescili yaptırmış! Böylesi dolandırıcılık, yapay zekanın bile aklına gelmez! Türlü türlü senaryolarla paraları toplamış ve af buyurun cukkalamış! Artık nerelere harcadıysa, ya da kimleri zengin ettiyse bilinmez, misyonunu tamamlayıp kendini toprağa ters gömerek, hoop ortadan kaybolmuş. 

Şimdi siz en ukala tavrınızı takınarak bana “Bir havuç nasıl para işine bulaşır, saçmalama, insan mı ki bu?”  falan demeyin. Havuç deyip geçmeyin. Onun da bir iç dünyası var, hatta sadece havuçların yaşadığı bir dünya da var. Siz bilmiyorsunuz; kendinizi demokratik insan cumhuriyetinde yaşıyor zannederken, bütün sebzelerin ve de bilumum baharatların da kendilerine göre bir dünyaları olduğunu es geçiyorsunuz. Siz şimdi burada bu saçmalıkları okurken, mutfak dolabında ne entrikalar dönüyor, tencerede kaynayan havuçların piştikçe daha da canlanıp, bir adım sonrasında sizin bağırsaklarınızda ne devrimler planladıklarından haberiniz var mı? Yok tabii ki! Siyaset, seçim, geçim derken bilimi ve kurguyu ıskalıyorsunuz canım kardeşlerim benim.

 

Konuyu lütfen dağıttırmayın bana. Bu havuç var ya bu havuç, kankası pırasaya en büyük kazığı atmış da gitmiş. İyi niyetinden mi, havuca koşulsuz güveninden mi, yoksa saflığından mı, nedenini kimse bilemiyor ama sonuçta ortağı pırasa kalmış mı dağ gibi borcun altında tek başına! Buyurun buradan yakın canım kardeşlerim. Pırasa ne yapacağını şaşırmış tabii ki. Nasıl şaşırmasın; pırasa denilen nesnenin yapabileceği birkaç şey var bu dünyada. Kapasitesi belli. Ya zeytinyağlı soğuk yemek olur kendisinden, ya laz usulü yumurtalı pırasa olur. Eh çok zorlasa belki diyetisyen işi antin kuntin pırasalı yulaflı börek olur. Hepsi bu kadar! Peki siz söyleyin, ne yapsın bıyığı kendinden önde giden kabzımal reis bu saçaklı pırasayı! 

“Bak pırasa, gözünün yaşına bakmam! Bana mağdur edebiyatı yapma! Ya paramı getir, ya da git cezerye mafyasına bir yerlerden havuç bul! Yoksa, gerisini sen düşün! Aksi taktirde o saçaklarını bir bir yolar, yeşil yapraklarını ineklerin önüne atar, kalan köklerini de martini bardağına zeytin yerine doğrayıp, seni Sicilya mayfasının brunch menüsüne aperatif diye sunarım!” demiş...

Pırasanın bu düştüğü durum, dalga dalga yayıldı tabii ki camiada, bana da patladı, patlamaz mı! Nasıl patlamasın, benim hayatımda pırasa yok mu? Pırasanın düştüğü durumu es mi geçeyim! Hiçbir şey olmasa bile kesin bir şey oldu diye kendimi inandırıp, sonra da “Amaan bana ne ya, bundan sonraki hayatımda pırasa da olmayıversin!” mi diyeyim? "Pırasa gideer, ıspanak gelir!" mi diyeyim ne yapayım. O kendini çok akıllı sanan havucun yaptıkları yanına kar mı kalsın? 

Olay özetle böyle.

 İşte bu yüzden, sırf bu yüzden işte, bir türlü yeni yıl ruhunu yakalayamıyorum a dostlar! İçimde yanan mumun alevi söndü. Bulaşık deterjanının son damlası yanmış tavaya yetmez ya, işte  ruh halim tam da öye! Fabrika ayarlarıma geri dönmek isitiyorum artık, havuç sopanın götürdüğü mutluluğum geri gelsin kollarıma…