Cılız cılız protestolar oldu önce. Mesela bir
ünlü, doğal gaz faturasını gösterip sosyal medyasında “kira gibi” diye paylaştı.
Yaratıcı esprisine güldük geçtik.
Sonra bir başka ünlü isyan etti, “7000 TL doğal gaz faturası mı olur?” diye! İnstagram'dan paylaştı. Bu sefer “Yuh artık!” dedik ve başka bir konuya geçtik.
Yine birkaç ünlüden “battaniye altında
oturuyoruz” gibi cılız bir iki eleştiri daha geldi, kaale bile almadık.
Memur emeklisi Ferhunde Hanım, gittiği beş
çayında “Maaşıma 1200 TL zam geldi, 900 TL’sini elektriğe ödedim, ne kaldı
geriye?” diye yakındı. Söylendi ve rahatladı. Sonrasında hiç bir şey olmamış gibi çikolatalı kekinden kocaman bir ısırık alarak gelininin dedikodusunu yapmaya başladı.
Bu kadar.
Hepsi bu kadar...
Sonra yine sustuk.
İşin trajikomik tarafı, eskiden bu tip
eleştirileri ve protestoları işçiler, sendikalar, siyasi partiler, basın yayın
kuruluşları, gazeteler, hatta öğrenci dernekleri falan yapardı. Demek ki artık böyle olmuyor! Ya da elektrik, doğal gaz, pırasa, pirinç, süt, yumurta faturalarından
daha önemli konuları var gündemlerinde ! Pek bir susuyorlar. Belki sesleri
çıkıyordur haklarını yemeyeyim ama, o kadar cılız ki bu sesler; mesela ben hiç
duymuyorum.
Belki de şu klişe cümlenin tekrar altını çizmenin
ve gerçeklerle yüzleşmenin tam da zamanı artık!
“ALIŞIYOR İNSAN HER ŞEYE!”
Ya da ne bileyim, “alışma çağında”
yaşıyoruz.
Hatta yeni yeni kitaplar da yazılır yakında döneme dair; yazılsın da zaten! Mesela “ALIŞMA GÜNLERİNDE AŞK!” koysunlar birinin de adını.
“Alışmak
sevmekten daha zor geliyor” diye bir şarkı vardı. Aklıma geldi birden. Eski aşk
şarkıları bile daha mı çok sorguluyormuş hayatı yoksa … Kim bilir, belki de öyleydi. Bakış açılarımız, sorgulayışlarımız, kendimize
verdiğimiz değerle birlikte silinip gitti belki de her şey…
Şimdi ne yapmalı! Sizi bilmem ama, rutin rakamını 3’e katlayan elektrik faturamla dans etmek geliyor benim içimden. Başka ne yapabilirim bilemiyorum.
Fondaki şarkı tabii ki şu:
ALIŞTIM
BİRTANEM ALIŞTIM SANAAAA…
Lay lay lay
layyyyy
alışma günlerinde aşk güzel bir proje ismi :)
YanıtlaSildurum maalesef böyle
:) İnsan inanmak istemiyor..
SilHiç sormayın, bize de yüklü geldi söylenip duruyorum. Benim gündüz tüketim fazla gece az..
YanıtlaSilBakalım daha neler göreceğiz
SilRahatsızlık veren şeylere alışmak kötü bir şey tabii. Diktatörlüğün hüküm sürdüğü bir ülkede yapılan zulmün karşısında ne yapılabilir ki. Kahramanlık yapmanın faturası büyük. Bir kahraman bekliyoruz peşine takılalım. Alışmaktan ziyade korkudan sinmiş bir haldeyiz sanki. Tek tesellim devranın bu şekilde sürüp gitmeyeceği. Kötülük bitecek iyilik gidecek. Fakat dünyanın düzeni kaos üzerine kurulduğundan o gelen iyiliği de kötülük kovalayacak yine. Umarım iyi günlerden nasibimizi alırız bir parça:)
YanıtlaSilBen de zaten alışmak derken tam da sizin açık yüreklilikle belirttiğiniz durumu kastediyordum :)
SilDünyanın düzeni kaos da, bu kaos niye İngiltere'de yok, Finlandiya'da yok :(
alışmak ayrı sanki ses yükseltecek dermanda kalmamış millette,eyvallah deyip geçiyorlar.Belkide uzun yıllar manipüle edilmiş toplumlarda böyle oluyordur kim bilir?
YanıtlaSilYavaş yavaş o derman geri gelecek, eşyanın tabiatı gereği..
SilYani öyle olmalı...
Sormayın. Fırını bulaşık makinesi çamaşır makinası çalıştırırken iki kere düşünüyorum.
YanıtlaSilÇünkü birtakım elektrik dağıtım şirketlerinin para kazanması lazım. Oysa elektrik, ödenen vergilerle devlet tarafından vatandaşa kar amacı gütmeksizin dağıtılmıyor muydu? Yoksa eskiden mi öyleydi, doğrusu neydi...
SilOzellestirme reklamlari yapilirken kimse itiraz edenlere kulak vermiyordu, herkes hayal alemlerindeydi.Bir musibet bin nasihatten iyidir belki.Herkes hayatinin bilesenlerine iliskin uygulamalarin ne getirip ne goturecegini bir zahmet merak eder belki bundan sonra...
YanıtlaSil
SilUmarım sizin dediğiniz gibi olur, umarım bu özelleştirmeler iptal olur. Umarım rüzgarımızdan, güneşimizden temiz enerji üretebiliriz.
vallahi ya, bizim ülke milleti olarak alışıyoruz her şeye :)
YanıtlaSilGenlerimiz arabesk :)
SilMerhabalar.
YanıtlaSilEskiden şehit haberleri geldiğin de sayfalar dolusu yazardık, hatta benim şehit haberleriyle yazılmış şiirlerim bile var blog sayfamda. Bu blog camiasında alışamayan bir de "Bücürükveben" var.
Korku iklimi var, baskı var. Sesimi çıkarttığım yazılarımı okuyanlar varsa da yorum yazmaya bile çekiniyorlar. Ben de yazılarıma artık yorum yazılmasını istemediğim için kapattım. İsterseniz sayfamı sadece bir kere de olsa, ziyaret edip son zamanlarda paylaştığım yazılara bir göz atın.
Kandırılmaya doymamış, milletini de kandırmaya doymayan böyle bir zihniyetten daha ne beklenebilir ki? Hepimizin dilinde olan dualarımızı fiili duaya dönüştüremediğimiz sürece bu işkence devam edecektir.
Paylaşımınız için teşekkür eder, kaleminize ve yüreğinize sağlıklar dilerim. Selam ve saygılarımla birlikte sağlıklı ve huzurlu günler dilerim.
Bücürük ve Ben'i biliyorum. Evet gayet cesurca yazıyor
SilHaklısınız herkes kendi otosansürünü uyguluyor.
Herkesin blog anlayışı kendine göre. Kimi mizah ile kendini ifade ediyor, kimi blogunu sadece günlük gibi kullanıyor, kimi ise terapi yeri gibi değerlendiriyor.
Açıkçası hayat zaten yeterince sertken ve ben zaten her şeyin farkındayken blogumu da negatif enerji ile doldurmak istemiyorum...
Bu arada blogunuzu takibe alsım, selam ve saygılar...