Tişikkirler sayın mahkeme; iyi ki Twitter'ı yasakladınız!

Ülkemizde olup biten kötü olaylar her ne kadar canımızı yaksa da, arada iyi sonuçlara da vesile olmuyor değil, haklarını yememek lazım!

Misal, bölündük parçalandık; yardımseverlik, dayanışma, kardeşlik gibi duygularımız yok oldu diye hayıflanırken birdenbire kenetlenmiş bulduk kendimizi milletçe!

Dün Twitter'a erişim yasağı konuldu, bunun üzerine teknik bilgisi olanlar seferberlik ilan ettiler. “Şöyle yapın, böyle yapın” diye herkes bilgisini ortaya döktü, paylaştı ve teknolojiyle hiç ilgisi olmayanlar  bile bu yardımlaşma sayesinde Twitter'a yeniden girmeyi başardılar.

Hani her şey satılıktı?

Demek ki değilmiş, demek ki bilgi de paylaşılırmış içtenlikle ve karşılık beklemeksizin.

Twitter'a erişim yasağı koymasalardı, DNS ayarı, Hotspot Shield, Onavo Protect gibi daha önce hiç duymadığımız sözcüklerin ne demek olduğunu nasıl öğrenecektik?

“Tişikkirler sayın mahkeme” diyesi geliyor insanın neredeyse..

Sabahları erken saatlerdeki haber programlarını izlerim kahvaltı yaparken. Bugün sabah programları da sanki daha bir güzeldi. Korku duvarları aşılmış, sanki sözleşmiş gibi birçok kanal, "Twitter yasağını nasıl deleriz" konusunda bize yardımda bulunuyordu. Hem şaşırdım, hem de çok hoşlandım bu durumdan. Milletçe gözümüze sallanan parmakla “ hıı, öyle yaparsan görürsün, sus bakıyim” korkutmalarından bıkmıştık, rahatça karşı durasımız vardı bir şeylere, yoksa patlayacaktık. Bir tweet okudu mesela Kanal D'nin başarılı sabah habercisi İrfan Değirmenci, duygularıma tercüman olan bir tweet, yanılmıyorsam şöyle diyordu:

-Düğün dağılmış da biz bize kalmış gibiyiz!

Benim sabah yaşadığım duygu tam da böyleydi; biz bizeydik gerçi ama bayağı da yorgunduk. En sevdiğimiz kuzenimiz evlenip gitmiş gibi hüzünlüydük ama biz bize rahatça dedikodu yapabiliyorduk.. Kayınvalidenin DNS ayarları, görümcenin mobil ayarlamaları her şey ortadaydı sabah haberlerinde. Gerçi düğünün bitmesi aynı zamanda acı gerçeklere dönmek de demekti ama olsun, güzeldi o “bir olma” duygusu.. “Penguen” diye geçtiğimiz haziran ayında protesto ettiğimiz kanalın suratsız sabah sunucuları bile bugün sevimli geldiler gözüme.

Bir de sosyal medyanın nasıl bağımlılık yarattığına şahit olduk. Düşünsenize, yasağı çıkaran partinin kıdemli belediye başkanı tweet'siz yapamadı ve gecenin üçünde yasakları delerek “gülücük” attı Twitter'da! En "traji mi- komik mi" olduğunu bilemediğim durum ise internet yasakları yasasını bizzat onaylayan cumbaba bile dayanamayıp “umarım bu uygulama uzun sürmez” diye tweet atarak yasakları delmiş oldu.

Ne oldu, sonuç ne şimdi derseniz söyleyeyim. Nev-i şahsına münhasır bir ülke olduğumuz bir kez daha tescillendi ve dünyaya yine rezil olduk.

Ama olsun, iyi ki Twitter yasaklandı diyorum yine ben. Niye mi, içimizdeki birlik-beraberlik duygusunu yitirmediğimizi öğrenmiş olduk. Saldırıya karşı kara-kaş, kara-göz ayrımı yapmadan  birbirimizi kolladığımızı görmek benim için çok özel bir duygu haliydi. Dedim ya , tekrar yineleyeyim: “tişikkirler mahkeme!”

Yarına ne olacağı belli değil, belki yine kendime hakim olamayıp güncel bir şeyler karalarım..

Sevgiyle ve her ne olursa olsun gülümseyerek yaşayalım diyorum..