
O patilerini pencereye dayayıp
bakışı yok mu, bayılıyorum bu haline. Sanki yıllardır aynı evde oturan, artık
biraz yaşlandığı için fazla sokağa çıkamayan, hep aynı saatte pencere kenarına minderini
dayayıp hep aynı saatte sokaktan geçen insanları görünce içi rahatlayan, “Oh
bugünü de her zaman olduğu gibi huzurla ve sağlıkla tamamladık” diyen, yaşını
almış bir teyze gibi halleri…
Onu hiç sokakta görmedim. Bazen
akşam üzerleri, bazen de öğlene doğru dayıyor patilerini pencereye ve izliyor
geleni geçeni. Belki de hayal kuruyor. Bazen geçen bir kediye, bazen...