4
yorum
Ne kadar güzel bir ülkeyiz, her gün “bu yaşıma geldim ama ilk kez duyuyorum” dediğimiz şeyleri öğreniyoruz
Evet yeni gündemimiz; BUTLAN!
Yani gerçek dünyada olmuş olan şeyleri
“şartlar gereği” olmamış kabul etmek…
Tabii ki bunun hukuki gerekçeleri
var; mesela aklî dengesi bozuk biri evlendiyse bu butlan olabilir gibi… Ama
kim takar hukuku!
İstersek sihirli değnek yerine
koyabiliriz BUTLAN’ı…
Hayal bu ya!
Alıyorum elime BUTLAN asâsını; dokunuyorum bir şeylere, hoop geri gidiyor. Mesela zeytinyağlı dolma yapıyorum diyelim; tadına bakıyorum;
“ııhh, hiç olmamış, karabiberi az bu dolmanın…”
Ama
kolayı var; alıyorum elime BUTLAN değneğimi,
“Abros kadabroz, dolmalar sarılmamışoz…
“
diyorum, bir ışık hüzmesi
görünüyor ve hooop yaprakların salamura, pirinçlerin suda bekleme anına geri
dönüyorum… Butlandan önce neyi beğenmemiştim? Karabiberi… Hoop yeniden
yapıyorum içi, bol karabiberli… N’oluyo şimdi? Beceriksizliğimi ört bas ediyorum.
Dolmayı güzel yapamamıştım, evdekilerin “Iyykk ! Bu ne biçim dolma tatsız tutsuz!!”
eleştirilerini mi çekeceğim? Ne münasebet! Alıyorum BUTLAN değneğimi, hoop sil
baştan geriye dönüyorum…
Acayip tatlı bi şeymiş bu BUTLAN
yahu!
Her şeye kullanabilirsiniz, hayal
gücünüze kalmış…
Mesela işletme okudunuz, okul bitti iş yok! N’apcaksınız? Tabii ki BUTLAN’dan yardım alacaksınız! Bir dokunacaksınız, hoop hiç işletme okumamış gibi sıfırdan arkası sağlam tüccar oluvereceksiniz!
Tam tersi de olabilir! Okul
müdürünüzü sevmiyor musunuz? Gelsin BUTLAN! Bir dokunup adamın diplomasını hiç
olmamış gibi elinden alabilir ve kendisini müdür koltuğundan kaldırıp tuvalet
temizliğine gönderebilirsiniz…!
Aslında var ya çok güzel bir şey aklıma geldi. Biz bu BUTLAN’ı simülasyon makinesi gibi kullansak ya! Deneme tahtası gibi yani; yapacaksın, risk almayacaksın...Diyelim ki birine kızdık, gidip ona kötülük yapıp hıncımızı alalım; sonra gelsin BUTLAN! Hıncımızı aldık mı? Aldık! Dövdük mü? Dövdük… Hoop BUTLAN’ı bi dokundururuz, sanki karşı tarafı dövmemişiz gibi kaldığımız yerden devam edebiliriz. Sen sağ, ben selamet!! Risk yok yaw, istediğini yap sütten çıkmış ak kaşık ol! Tertemiz, şıpın işi hayatın olur!
Ya düşünsenize, gıcık olduğunuz sınıf
arkadaşınız çalışmış, çabalamış sizin hayalinizdeki şirkette mevki sahibi
olmuş. Siz de çabalamak yerine O’nu kıskandığınız için kenarda sinsi sinsi bir
ayağı takılsa da düşse diye beklerken, bir bakıyorsunuz o da ne? Elinizde parıl
parıl BUTLAN sihirli değneği! Bir dokunuyorsunuz! Hoop o gıcık okul arkadaşınızın
ne başarısı kalmış ne de mevkisi!! Yaşasın kötülük diye naralar atarak nasıl da
mutlu olursunuz değil mi!
Buradan bütün film yapımcılarına sesleniyorum. Onların Süperman’i varsa bizim de “BUTMEN” ‘imiz neden olmasın! Bir âsa olacak elinde, dokunduğunu hiç olmamış gibi yapacak! Yedin yedin şişmanladın mı? Hiç dert etme! Butmen gelir, o koca göbeğini hoop bir dokunuşla ipincecik haline geri döndürüverir. Bakın yerli ve milli süper kahraman filmi için ne güzel spoiler verdim size; telif falan da istemiyorum, değerimi bilin…
Alın bu da alternatif pembiş kahraman; BUTMEN'in arkadaşı: Adı BUTLAN, soyadı Kelebek... Hizmette ve hayallerde sınır yok görüyorsunuz! Değerimi bilin ey yapımcılar...
Biz şimdi böyle konuşuyoruz ya! Çocuklar
da duyuyor tabii. Sen bizim komşunun oğlu, arkasından konuşmak gibi olmasın
biraz da yeşil erik beyinli bir oğlan kendisi; bütün sınavlardan kalıyor ama
gidiyor müdüre şikâyet ediyor öğretmeni… Neymiş öğretmeni bu oğlanı sevmiyor diye sınav kağıdını yanlış
okuyormuş! “BUTLAN haktır!” hocam deyip bütün sınavları iptal ettiriyor! Tekrar
sınav yapıyorlar mecbur; bu oğlan söylemesi ayıp az portakal kafalı ama biraz
da kurnaz! Hazırlıyor kopyaları! Sonra n’oluyor biliyor musunuz? Bu mandalina
kabuğu beyinli oğlan okul birincisi oluyor iyi mi!
Yani işte BUTLAN’ın hikmeti bütün
bunlar, ne diyeceksin!
Çünkü biz;
“Hiçbir şey olmasa bile kesin bir şeyler oldu…” cümlesini anlayabilen, olmamış şeyleri kızılötesi ışınlar yayan gözlerimizle görebilen bir toplumuz. Dolayısıyla sözün özü şudur ki;
“Şalgamınan turbunan olmasa da
butlanılan bir şeyler oluyor netekim memlekette…”
