Sahiden mutlu musunuz?

"Hayattaki en büyük amacınız ne?" diye sorsak, bir çok kişi "Mutlu olmak" der. 
"Peki mutlu musunuz şu an?" diye sormaya devam etsek, sanıyorum çoğunluk, mutsuzluğunun bahanelerini sıralamaya başlar.. Gelin insanlar neden mutsuz olurlar birlikte düşünelim:

Paranın kölesi olanlar, mutsuzluğa mahkumdur!

Haydi uç bir örnek üzerinden yola çıkalım: 

Parası, evi, arabası, yazlığı, kendine ait işi, çocuğu, kendini seven bir eşi olan; sağlığında bir problem olmayan, tatillerini istediği gibi yapabilen birinin mutsuz olması için bir neden var mıdır sizce? Ama sorsanız, inanın bir şeylerden yakındığını duyarsınız! Mesela evine gelen yardımcısının yerleri iyi temizlememesi O'nun için bir mutsuzluk kaynağıdır. Ya da o kadar para verip pahalı kurslara gönderdiği halde çocuğunun piyano çalmayı öğrenememesi veya iyi basketçi olamayışı onun uykularını kaçırabilir.. Gittiği pahalı lokantada servis biraz gecikse ortalığı birbirine katacak kadar mutsuzluk üretmeyi bile başarabilir bu kişi. Çünkü o, parasıyla her şeyi satın alabileceğini, bütün güzellikleri kendisinin hak ettiğini düşünecek kadar paranın esiri olmuştur. Çok parası vardır ama, "neden daha çok parası olmasın ki!" konusunda hayıflanır durur. Daha çok kazanmak için işini daha çok büyütür, iş büyüyünce doğal olarak artan sorunlarla baş edemeyerek mutsuzluğuna mutsuzluk katar. Maalesef kabul ediyorum ki bu sistemde mutlu olmak için biraz para gerekiyor, ama iyi kullanamadıktan sonra zengin olmuşsun ne yazar değil mi ama.. Keyfini çıkaramadıktan sonra şatoda yaşamışsın, etrafında insanlar pervane olmuşlar, bir elin yağda, diğeri balda olmuş ne çıkar.. Şimdi içinizden bazıları "O kadar olmasa da biraz param olsa ne keyif yapardım!" diyorsunuz biliyorum. Ne yazık ki hayatın bazen adaleti olamıyor. Kimileri bolluk içinde mutsuz olurken, kimileri de samanlıkları seyran etme çabasında.. 

Kıskançlık en büyük mutsuzluk kaynağıdır!

Pamuk prensesi zehirli elmayla öldürürse, dünyadaki en güzel kadının kendisi olacağını zanneden bu kötü kalpli cadıya sempati duyanınız yoktur her halde.. Peki bu cadılar sadece masallarda mı var? Özellikle iş hayatında, hatta en yakın arkadaşlarınızın arasında bile size sevimli görünürken, aslında içinde kıskançlıkta masal cadısını sollayacak kadar kötü duygular barındıranları hala keşfedemediniz mi? Çok iyimsersiniz o zaman!.. Haydi en basit güncel olayları düşünelim birlikte.. Mesela saçınızı çok sevdiğiniz bir modelde kestirdiniz. En yakın arkadaşınız "dost acı söyler (!)" mantığı ile "hiç yakışmamış!" dediğinde bunun gerçek nedenini hiç düşündünüz mü? Ya da harika bir işe girdiniz diyelim, mutluluktan uçuyorsunuz. Yine o iyi kalpli görünen cadılardan biri, kıskançlığına yenik düşerek "Bu işte mutlu olamazsın; ben biliyorum, patronu rezalet biriymiş!" derse ne düşünürsünüz? Ruh ikizinizi buldunuz, aranızı bozmak isteyenler kimlerdi bir yoklayın hafızanızı.. Ama merak etmeyin, kıskanç insanlar, her ne kadar sizi üzerek mutlu olmaya çalışsalar da bunu başaramazlar.. Çünkü her gördüğü güzelliği kıskanıp, "neden bende yok, o hak etmiyor aslında, benim olmalıydı vs." diyen bir insanın mutlu olması imkansızdır. Bu tiplere karşı temkinli olmakta ve mutluluğunuza gölge düşürmelerine izin vermemekte yarar var, benden hatırlatması..

Yüzeysel yaşayanlar mutsuzdur!

Elbette ki bu keşiş gibi derinlemesine düşünmek gerekir demiyorum. Ama yaşadıklarımızdan tat almayı bilmezsek nasıl mutlu olabiliriz ki? Rüzgarla gelen ıslak çimen kokusunu hissedemezsek, bir çocuğun bizimle göz kontağı kurduğundaki gülümsemesini algılayamazsak, güzel bir müziğin ruhumuzu okşamasına izin vermezsek, kelebeğin güzelliğini görmezsek, bir kitabı çok severek yutarcasına okumazsak, bir insanı kalbimizde hissetmezsek.... Siz zaten tamamlıyorsunuz bu cümleyi biliyorum..

Peki nedir mutlu olmak? Gerçekten de çok mu zordur? Haydi bu gün mutlu olduğumuz anların farkındalığını yaşayalım ne dersiniz?

Mutsuzluk nedenlerimizi sıralamaya kaldığımız yerden devam ederiz belki sonrasında..

Sevgiyle ve iç huzuruyla kalın..