Bu günler Bir Geçse!

Seçimlere üç gün kaldı. Her ne kadar uzak kalayım, ruh sağlığım bozulmasın desem de öyle olmuyor işte. Elim işte gözüm Twitter’da. Kim ne demiş, kim kimi desteklemiş, kim kendini yadsımış, kim yemişim ilkeyi deyip dönmüş, ne olmuş sürekli takipteyim.

Bunca yıldır bu kadar gerilimli, bu kadar saçma sapan bir seçim süreci görmedim. Neler neler yaşıyoruz böyle… Daha doğrusu bize neleri layık görüyorlar?

İsmi lazım değil içlerinden biri mesela. İktidara muhalifim diye meydanlara çıkıp, ağır ağır ithamlarda bulunup, kimilerine göre hakkıyla, kimilerine göre ise ayarlanıp yazılmış yüzde beş küsur ile ilk turu bitirdi. Sonrasında sanki o yüzde beş somut bir şeymiş gibi değerlendirdi. Yani ne bileyim, sanki bir filenin içindeki elma gibi düşündü kendisine verilen oyları. Filesini aldı eline ve elmalarını pazarlamaya başladı! Kim ne verirse hesabı! Gel vatandaş filedeki yüzde beşe gell!  Elmaları kimler ne için filesine koymuş, umurunda bile değil! Bütün bunlar da evet inanılır gibi değil, ama gerçek! İlke milke hak getire. Kendisine oy veren vatandaş sanki kukla! İpi sağa çekince iktidara, sola çekince muhalefete verecek oylarını! Tamam siyasette dönen, daha doğrusu eskiden öyle şimdi böyle düşünenler olabilir. Ama aradan geçen sadece dokuz günde bu derece vaz geçer mi insan düşüncesinden! Ha bir de buna strateji diyenler var! Benim kafam basmıyor arkadaş, strateji cahiliyim mazur görsünler!

Komplo teorileri mi dersiniz, montajlar şantajlar mı dersiniz? Havada leş gibi bi şeyler uçuşuyor. Muhalefet liderine saydıran saydırana.  E iktidara saydıramayınca millet nereye kusacak enerjisini? Ben de önceki yazımda muhalefete çemkirmiştim hatırlıyorsanız. Neyse geçti gitti, yuttum ben, artık önümüze bakalım.

Bende durumlar ne derseniz, açıkçası en kötüsüne hazırladım kendimi. Evet bir önceki yazıda oy moy yok demiştim ama, güncel olaylara bakınca son kez gitmek gerekir diye düşündüm. Oy vereceğim.

Kimse artık içimizi çürütmesin, kimse baharımızı çalmasın, kimse özgürlüğümüzü elimizden almasın arzusundayım ama, olmuyorsa da yapacak bir şey yok. Hayatın akışına kimi zaman uyum sağlayarak, kimi zaman kürek çekerek geçecek ömrümüz…

Bilmiyorum, daha doğrusu yoruyor beni bütün bunlar.

 

Belki şehre bir film gelir

Bir güzel orman olur yazılarda

İklim değişir, Akdeniz olur, gülümse.

 

diyor ya Kemal Burkay, belki de olur, belli mi olur.

Oy verip seçim akşamı hiç tv açmadan, hiç Twitter’a bakmadan durabilir miyim acaba diye kendimi telkin etmeye çalışıyorum…

Hayırlısı….